فلش

از آیفون ۶ تاکنون چندین و چند نمونه ساختگی (Dummy) در نقاط مختلف دنیا مشاهده شده و عکس های آنها در سرتاسر اینترنت پخش است. اگر چه نمی توان صحت این نمونه های ساختگی را تایید کرد، لااقل می شود امیدوار بود محصول نهایی ظاهری جلایافته تر داشته باشد و ترکیب آلومینیم و نوارهای پلاستیکی، جذاب تر به نظر برسد.

مدت ها است آن را از پشت شیشه ویترین مغازه زیر نظر گرفته ای، قیمت اش را پرسیده ای، بارها در اینترنت جستجو کرده ای تا هیچ اطلاعاتی در موردش از نگاهت پنهان نماند، و بالاخره در یک روز تصمیم می گیری بی دغدغه با پس انداز چند ماهه، دلبند دیجیتالت را بخری! این اتفاقی است که برای بسیاری از ما رخ می دهد؛ زمانی که جعبه کالای تازه خریداری شده دیجیتال را باز می کنیم برق شادی در چشم مان موج می زند غافل از اینکه همزمان داریم سطل زباله ای را پر می کنیم که اکنون حجم آن به میلیون ها تن رسیده.

آیا تا به حال فکر کرده اید وقتی یک تلفن، تبلت، لپ تاپ یا هر نوع محصول الکترونیکی قدیمی را دور می اندازید چه اتفاقی برای آن می افتد؟ برخی شرکت ها همچون اپل برنامه هایی برای بازیافت زباله های الکترونیک دارند، اما متاسفانه بسیاری از شرکت ها اهمیت چندانی به این موضوع نمی دهند. این کم توجهی در نهایت دنیا را با تولید انباشتی از زباله الکترونیکی در طبیعت مواجه می کند.

اِستپ (StEP) تشکیلاتی بین المللی است که در زمینه کاهش و راهکارهای صحیح دور انداختن زباله الکترونیک فعالیت می کند و محققان آن مدت ها است حجم زباله الکترونیکی تولید شده توسط کشورهای توسعه یافته جهان را زیر نظر گرفته اند و به نتایجی رسیده اند که ماحصل آن را در تصویر زیر می توان مشاهده کرد:

به اعتقاد این نهاد زباله الکترونیکی تنها وسایل دور انداخته شده ای همچون تلفن هوشمند، رایانه و تلویزیون به حساب نمی آید؛ در واقع لوازم کوچک و بزرگ آشپزخانه از جمله مایکروویو و ماشین لباس شویی در کنار وسایلی همچون دوربین دیجیتال، پرینتر و روتر های شبکه نیز در زمره زباله های الکترونیک قرار می گیرند. غیر از این وسایل، دورریز محصولاتی نظیر لامپ، برخی ابزار و یراق الکترونیکی، اسباب بازی های برقی، تجهیزات ورزشی و حتی برخی وسایل پزشکی هم به عنوان زباله الکترونیکی طبقه بندی می شود.

با پر شدن گورستان های دفن زباله در جهان توسط ضایعات الکترونیکی، بی شک بحرانی زیست محیطی در انتظار کره زمین است؛ بحرانی که متاسفانه تا به حال از سوی کشورهای توسعه یافته به هیچ وجه جدی گرفته نشده. ایالات متحده آمریکا با تولید ۹٫۴ میلیون تن زباله الکترونیکی در سال ۲۰۱۲ سردمدار این بحران است. چنین آماری نشان می دهد که این کشور با سرانه ۲۹٫۸ کیلوگرم دورریز الکترونیکی در سال، بزرگترین مصرف کننده وسایل الکترونیکی در جهان نیز به حساب می آید.

در مقطعی از سال گذشته مایکروسافت نامه ای از جانب FBI دریافت کرد که در آن درخواستی برای ارائه اطلاعات مشتریان تجاری اش وجود داشت. در نامه نوشته شده بود که “اطلاعات مربوطه را به ما بدهید، بدون اینکه مشتریان از انجام چنین کاری با خبر شوند.” مشکل اینجا بود که چنین کاری ناقض قوانین مایکروسافت بود و عملا حریم شخصی کاربران را به خطر می انداخت. برای همین با واکنش مدیران مربوطه مواجه شد.

این ماجرا می توانست همانند بسیاری از جاسوسی های سازمان های اطلاعاتی امریکا و اتفاقات رومزه مخفی بماند. اما امروز برد اسمیت (Brad Smith)، یکی از مشاوران مایکروسافت، پرده از این درخواست غیرمنطقی FBI برداشت. آقای اسمیت در رابطه با این ماجرا می گوید: “ما به این جمع بندی رسیدیم که انجام چنین کاری غیر قانونی است و آزادی بیان را نقض می کند. قانون کشور حکم می کند که وقتی دولت درخواست اطلاعات کاربران تجاری را می کند، به خود کاربر اطلاع دهیم.”

انجام این کار کوچک، یک قدم بزرگ از طرف مایکروسافت برای حفاظت از اطلاعات کاربران بود و اهمیت حریم شخصی کاربران برای مدیران شرکت را نشان داد. جاسوسی از اطلاعات کاربران در سال های اخیر بسیار رواج یافته و در ماه دسامبر سال گذشته نیز مایکروسافت با سازمان اطلاعا مرکزی امریکا (NSA) مشکلاتی داشت. آقای اسمیت در سخنرانی خود در دانشگاه واشنگتن، درباره تمهیدات شرکتش گفت: “مایکروسافت با افزایش امنیت اطلاعات کاربران، سعی دارد خطر هک شدن و لو رفتن اطلاعات -به غیر از درخواست های دولتی و قانونی- را به حداقل برساند.”

اگرچه شفافیت بیشتر از جانب شرکت ها می تواند تا حدی خیال کاربران را راحت کند، اما نباید از این مسئله غافل شد که بخش بزرگی از جاسوسی های سازمان های اطلاعاتی امریکا، با استفاده از رخنه های امنیتی و بدون اطلاع شرکت های IT صورت می گیرد و از این رو، امنیت کامل معنایی ندارد.

با ورود حافظه هاي SSD به بازار و برتري هاي بسيار زياد اينگونه حافظه ها نسب به حافظه هاي HDD شوک بزرگي به دنياي هارد درايو هاي HDD وارد شد.اما يکي از بزرگترين مشکلات حافظه هاي SSD قيمت بسيار بالاي آنها است و همين امر باعث شده تا کمپاني هاي توليد کننده يک بار ديگر به توليد حاظه هاي HDD روي آورند.

همانگونه که در ابتدای مطلب گفتيم ، دنیای تجهیزات ذخیره سازی پس از ورود درایو های اس اس دی به بازار، با شوک بزرگی روبرو گردید. درایو هایی وارد بازار شدند که سرعت بسیار بیشتری نسبت به هارد دیسک ها داشتند و می توانستند با توجه به مصرف توان پایین خود، مدت زمان آماده به کار نوت بوک ها را افزایش دهند. تمامی مزیت های موجود در SSD ها، با قیمت بالای آنها نابود می گردد و تنها درصد بسیار کمی از کاربران قادر به پرداخت هزینه مشابه هارد دیسک 1 ترابایتی برای یک SSD با ظرفیت 64 گیگابایت هستند و خرید چنین محصولی برای آنها توجیه پذیر نیست. به همین دلیل یکبار دیگر شرکت های تولید کننده هارد دیسک به ارائه محصولات و فناوری های جدید پرداختند که نمونه ای از آن، تولید هارد دیسک 5 ترابایتی توشیبا با سرعت 7200 دور در دقیقه است.

هارد دیسک جدید توشیبا، به طور اختصاصی برای سیستم های Cloud Computing تولید می شود و این شرکت قصد تولید هارد دیسک با ظرفیت های کمتر را نیز دارد تا بتواند در میان کاربران خانگی نیز جایگاه خود را حفظ کند. با توجه به تولید هارد دیسک 5 ترابایتی که از 5 پلاتر 1 ترابایتی تشکیل شده، هر سیستم Cloud Computing قادر به تبادل 180 ترابایت اطلاعات با استفاده از تنها یک هارد دیسک خواهد بود. نسخه 5 ترابایتی هارد دیسک های جدید سری MC توشیبا، سرعتی معادل 170 مگابایت در ثانیه را برای انتقال اطلاعات در اختیار کاربران قرار می دهد که این سرعت در هارد دیسک 2 ترابایتی برابر با 140 مگابایت و در دو نسخه 3 و 4 ترابایتی برای با 150 مگابایت در ثانیه خواهد بود.

شرکت قطارهای ملی فرانسه (SNCF) بعد از خرید ۱۸۶۰ قطار جدید برای سیستم ریلی این کشور (به ارزش ۲۰.۵ میلیارد دلار)، مجبور به عریض کردن بیش از هزار ایستگاه در این کشور شده. این اشتباه که توسط توسط مجله هزل نویس Le Canard Enchainé رو شده، تقریبا ۶۹ میلیون دلار خرج اضافه روی دست SNCF گذاشته و آن را مجبور کرده بی سر و صدا شروع به تصحیح ایستگاه های قطار کند. اما ماجرا چه بوده؟

۱۳۰۰ ایستگاه از مجموع ۸۷۰۰ ایستگاه قطار در این کشور دارای دهانه هایی تنگ برای قطارهای جدید بوده اند که تا الآن ۳۰۰ تا از آنها، عریض شده اند. قطارهای جدید که از سال ۲۰۱۶ روی ریل خواهند افتاد بعد از مشورت SNCF با دیگر شرکت مدیریت کننده ریل ها RFF گرفته شده. RFF به تقاضای SNCD اقدام به ارسال اندازه های مربوط به ایستگاه ها کرده اما چیزی که از قلم افتاده، اندازه های ایستگاه هایی با عمر بیش از ۳۰ سال بوده که می بینید، تعدادشان کم هم نیست.

در حالی که SNCF می گوید تنها ۳۴۱ قطار تحت تاثیر این مشکل هستند اما مجله فوق الذکر می گوید این عدد فقط مربوط به قطارهایی است که تا الان تحویل شده اند و تمام ۱۸۶۰ قطاری که در آینده به ریل وارد خواهند شد، دقیقا با همین مسئله مواجه اند. فدریک کاویلیر، وزیر حمل و نقل فرانسه این ماجرا را یک “درام کمدی” خوانده و کاسه-و-کوزه-ها را بر سر دولت قبلی شکسته که تصمیم جداسازی SNCF و RFF از هم را گرفته بود.

قرار است RFF و SNCF هفته آینده گزارشی درباره علت این اشتباه منتشر کنند ولی کریستوف پیدنوئل، سخنگوی RFF سعی کرده مشکل را با یک مثال رفع کند: “عین این است که شما یک فراری بخرید و بخواهید آن را در گاراژ خانه پارک کنید، اما متوجه شوید که گاراژ به اندازه کافی جا ندارد، خب قبلا فراری نداشته اید که این را بدانید.”